Jak pomóc dziecku z depresją? Jak rozpoznać depresję u dziecka? Co jako rodzic mogę zrobić, aby pomóc dziecku w depresji?
Temat depresji dziecięcej wciąż się dynamicznie rozwija, dlatego nie jest łatwo znaleźć profesjonalne i rzetelne informacje, a diagnoza i terapia depresji u dzieci i młodzieży również do najłatwiejszych nie należy.
Objawy depresji u dzieci i młodzieży nie przypominają tych, których doświadczają dorośli. Często bardzo późno rodzice udają się do specjalisty po pomoc, bo pierwsze objawy miały charakter cech związanych np. z buntem czy trudnościami adaptacyjnymi.
Przyczyny depresji u małych dzieci:
Najczęstszą przyczyną depresji u małych dzieci jest ich oddzielenie od opiekunów – do około piątego roku życia.
Objawy depresji u małych dzieci:
Charakterystyczne dla małych dzieci jest odróżnienie nastroju depresyjnego od tego, które dominuje u dorosłych w depresji. Trzeba dokładnie obserwować zachowanie dziecka i zwrócić uwagę na wszystko, co odbiega od normy. Dzieciom rzadko towarzyszą objawy związane z zaburzeniami snu czy apetytu, tak jak dorosłym. Co charakterystyczne u małych dzieci to przede wszystkim drażliwość, wpadanie w złość, demonstrowanie wrogości, zniechęcanie do kontaktu, pogorszenie motywacji, wyników w nauce, sporcie, zmniejszenie zainteresowania zabawą oraz bóle brzucha o nieznanym pochodzeniu (somatyzacja).
Przyczyny depresji u młodzieży:
Rozwój depresji zależy od złożonego współdziałania ze sobą różnych czynników takich jak:
- Niestabilny typ więzi z rodzicami – niedostatecznie wrażliwi na potrzeby dziecka, odrzucający, niewspierający, wzbudzający strach i lęk u dziecka, nadużywający substancji psychoaktywnych, stosujący przemoc, wykorzystujący seksualnie, zaniedbujący.
- Wysoki samokrytycyzm i nadmierne wymagania wobec siebie, wysoki perfekcjonizm, porównywanie się do innych, niska samoocena, brak wiary we własne możliwości, niedocenianie sukcesów, negatywna ocena siebie, ale także przyszłości.
- Występowanie depresji u rodziców – obciążenie genetyczne oraz stworzenie niewspierającego i nierozwijającego środowiska dla dziecka, w którym nie nauczy się w sposób właściwy radzić z trudnościami,
- Silnie stresujące wydarzenie – np. śmierć rodzica, samobójstwo w rodzinie, utrata kogoś bliskiego, ważnego, rozwód rodziców, utrata więzi przyjacielskich, zmiana miejsca zamieszkania itp.
- Konflikty i niezgoda w rodzinie,
- Niski status społeczno – ekonomiczny,
- Odrzucenie przez grupę rówieśniczą, wyśmiewanie, poniżanie, agresja i przemoc.
Objawy depresji u nastolatków:
- Poczucie winy i beznadziejności, myśli o śmierci,
- Negatywna ocena siebie, świata i przyszłości, niska samoocena, wysoki krytycyzm,
- Zachowania autodestrukcyjne,
- Wycofanie z życia społecznego, z grupy rówieśniczej,
- Brak zainteresowania tym, co dotychczas cieszyło,
- Trudności w higienie snu,
- Uczucie obojętności, poczucie niezrozumienia
- Utrata apetytu,
- Czasem towarzyszą atypowe objawy, takie jak: przyrost masy ciała, pobudzenie psychomotoryczne, hipersomnia, uczucie ciężkości w nogach.
Leczenie:
- Psychoterapia indywidualna dziecka, nastolatka,
- Psychoterapia rodzinna – w przypadku trudności systemowych wpływających na depresję dziecka,
- Psychoterapia grupowa – w przypadku trudności społecznych dziecka,
- Psychoedukacja rodziców na temat przyczyn, objawów i sposobów leczenia,
- Farmakoterapia.
Jak zatem jako rodzic możesz pomóc swojemu dziecku?
- Okaż zainteresowanie – nie wypytuj nadmiernie, ale staraj się pokazać, że naprawdę Cię interesują sprawy twojego dziecka i że zawsze jesteś gotowy, aby porozmawiać.
- Zaakceptuj uczucia dziecka – nie neguj, nie mów żeby wzięło się w garść, zaakceptuj, że cierpi na depresję i że jest możliwe wyzdrowienie.
- Bądź ciekawy opinii i myśli dziecka, nie zaprzeczaj im i nie oceniaj ich. Każdy ma prawo mieć własne zdanie.
- Opisując zachowania dziecka odwołuj się do faktów – „wyglądasz na smutnego, chcesz o tym pogadać?”, „Widzę, że coś Cię niepokoi, jak mogę Ci pomóc?”
- Mów, że Ci zależy, że dziecko jest dla Ciebie ważne, że się troszczysz.
- Zachęcaj, inspiruj do wspólnych aktywności, wspólnej bliskości, ale bez nadmiernego przekonywania, zmuszania.
- Spróbuj znaleźć wspólny dla Was obszar – np. pieczenie ciast, gotowanie, oglądanie serialu, malowanie, sport, cokolwiek, co Wam obojgu sprawi przyjemność i będzie obszarem do zacieśniania relacji.
Very good https://is.gd/tpjNyL