Oto sześć sposobów jak radzić sobie ze stresem z powodu pandemii COVID-19:

1. Przyznaj, że to Cię stresuje.

Nasza dotychczasowa „normalność” została delikatnie mówiąc zakłócona i to w sposób, którego się nie spodziewaliśmy. To zupełnie normalne więc, że na taką sytuację reagujemy niepokojem, lękiem, gniewem, agresją czy drażliwością. To zupełnie naturalne objawy stresu. Chociaż możesz pracować nad zminimalizowaniem stresu, to pierwsze, kluczowe jest abyś to ZAAKCEPTOWAŁ. Nie ma nic złego w odczuwaniu niepokoju, to jest naturalne doświadczenie człowieka. Tym bardziej, że sytuacja jest wciąż nieoczywista i zmiany będą nam towarzyszyć jeszcze przez długi czas. Lepiej oswoić się z nową „normalnością” i ją zaakceptować, a skutki stresu będą mniej odczuwalne.

2. Uwolnij się od wyzwalaczy lęku.

Wiadomości na temat covid często wzbudzają w nas emocje, z którymi trudno nam sobie poradzić. Informacje na ten temat nieustannie ewoluują, więc trudno się od nich oderwać, co chwilę dowiadujemy się czegoś sensacyjnego. Informacje te analizujemy, mielimy w sobie, omawiamy z innymi i tak okazuje się, że są one wciąż numerem jeden, albo co najmniej na szczycie naszych tematów. To wszystko stanowi zagrożenie w postaci lęku. Dlatego WYZNACZ GRANICE SWOJEGO KONTAKTU Z INFORMACJAMI. Zdecyduj, że czytanie czy oglądanie newsów będziesz robił tylko raz dziennie. Kiedy pracujesz, odłóż telefon, skup się na pracy, na danej czynności. Kiedy się relaksujesz, powiedz sobie, że zamierzasz teraz skupić się tylko na tej czynności. Niech telefon ze stałym dostępem do informacji nie towarzyszy ci w większości czynności w ciągu dnia. Jakiekolwiek są Twoje wyzwalacze, trzymaj się od nich z daleka.

3. Bądź elastyczny i poszerzaj perspektywę.

Jest takie powiedzenie, że podstawą zdrowia psychicznego jest elastyczność poznawcza. Kiedy doświadczamy trudności, łatwo jest nam uczynić to całym doświadczeniem, jednym uczuciem. Na przykład, kiedy zaczynasz odczuwać lęk, automatycznie przychodzi ci do głowy: jestem niespokojny, zaczynam wariować itp. Warto jednak wprowadzić nieco elastyczności i poszerzyć perspektywę zmieniając sposób myślenia. Na przykład: kiedy towarzyszy Ci wspomniany wyżej lęk, możesz powiedzieć: „czuję się niespokojny i jednocześnie cieszę się, że jakiś czas popracuje w domu”. „Czuję się bardzo samotny i wyizolowany, dlatego tym bardziej doceniam moich bliskich, do których napiszę i zadzwonię dziś”. „Chyba zaczynam wariować, ale dzięki temu doświadczeniu doceniam te najprostsze rzeczy, które mam”.

4. Tam, gdzie są czynniki ryzyka, tam są czynniki chroniące.

Jeśli chcesz świadomie zmniejszyć ryzyko, chroń się. Są na to sposoby fizyczne i emocjonalne. Do tych pierwszych należy częste mycie rąk, ograniczenie kontaktu, praca z domu, jeśli to oczywiście jest możliwe, dbanie o zdrowie obejmujące zdrowe, racjonalne odżywianie się, ograniczenie używek, ruch. Do emocjonalnych należy pozostawanie w sieciach wsparcia (rodzina, znajomi, grupy społecznościowe), tworzenie planu dnia, czas na regeneracje i odpoczynek, bycie elastycznym (punkt 3).

5. Słuchaj muzyki.

Wielokrotnie zostało udowodnione, że muzyka stanowi szczególny rodzaj terapii. Skorzystaj z tego. Muzyka jest ogólnodostępna i łatwo dostępna dla każdego. Często nam towarzyszy w wielu czynnościach, ale zachęcam Cię do spędzenia każdego dnia na wsłuchaniu się w swoja ulubioną w całkowitym nicnierobieniu. Działa jak balsam dla duszy, a więc wzmacnia emocjonalnie dobre samopoczucie.

6. Bądź kreatywny.

Staraj się przeformułować to, co Cię niepokoi. Spróbuj to wykorzystać, aby zacząć tworzyć, aby robić rzeczy, które dotychczas odkładałeś. Możesz zacząć od najprostszych rzeczy, jak choćby wstać wcześniej niż zwykle i przygotować sobie wyjątkowe śniadanie, albo pójść na pół godziny na rower, bo nigdy wcześniej tego nie robiłeś, zapisać się na kurs czy nauczyć zupełnie nowej umiejętności z filmików instruktażowych. Nowości poszerzają nasze horyzonty i pomagają się zrelaksować.

Ten czas jest wyjątkowo stresujący i uczy nas zupełnie nowej rzeczywistości, którą najlepiej jak najszybciej zaakceptować. Nie warto więc zamykać się na zmiany, które są niejako wymuszane na nas, ale warto wziąć sprawy w woje ręce i poszerzać własną perspektywę, świadomie wpływać na choćby najmniejsze zmiany. To z pewnością zmniejszy uczucie napięcia i niepokoju.